وقتی که پشت فرمان نشسته ام
و سر ت را روی شانه هایم میگذاری
ستارگان از مدارشان می گریزند
و آرام فرود می آیند
تا بر شیشه سرسره بازی کنند
و ماه فرود می آید تا بر شانه ات بنشیند
دراین هنگام حرف زدن زیباست
وسکوت هم .
حتی گم شدن درجاده های زمستان
و راه های پرت بی تابلو هم دلپذیرست